Μια εκδρομή στο Μέσα Ποταμό

Καιρό το λέω ότι βγάλαμε ρίζες στην πόλη, και μια εκδρομή ήταν κάτι που χρειάζονταν τα παιδιά. Όσο κι αν προσπαθήσουμε να βρούμε κάτι νέο να κάνουμε, όλα πια αρχίζουν να μοιάζουν τα ίδια.

Ο καιρός τέλειος για εκδρομή, έτσι με παρέα αποφασίσαμε να πάμε τη βόλτα μας προς «βουνά». Παγωνιέρες, φαγητά, αναψυκτικά, χυμοί κι όλα τα συναφή, παρέα με έξτρα ρούχα και παπούτσια για τα παιδιά, και ξεκινήσαμε.

Είχα…..καμμιά 45 χρόνια να πάω. Τόσο μικρή, που το μόνο που θυμόμουν ήταν το νερό, και νομίζω κι ένα πετρόκτιστο εγκαταλελειμμένο μοναστήρι. Διαδρομή τότε από Πλάτρες, και φυσικά χωματόδρομος.

Πίσω στην πραγματικότητα και στο τώρα. Από τον Σαιττά, λίγα λεπτά και βρίσκεσαι στον Μέσα Ποταμό. Ο εκδρομικός χώρος πανέμορφος, και ο ποταμός, κάτι παραπάνω από ρυάκι αφου δεν μας έβρεξε καθόλου φέτος.

Μια και είναι Απρίλης, ίσως να έφταιγαν και οι νηστείες, είμασταν οι μόνοι Κύπριοι. Φαίνεται οι ξένοι ξέρουν καλύτερα από μας να απολαύσουν τις ομορφιές του τόπου μας. Η μόνη διαφορά, αντί για τα γνωστά λαικά άσματα, στο βάθος ακούγονταν στην διαπασών ρωσσικά τραγούδια.

Τα παιδιά έτρεξαν, έπαιξαν, σκαρφάλωσαν, έκαναν ότι κάναμε παλιά εμείς στα χωράφια της γειτονιάς μας. Μπόρεσαν να παίξουν χωρίς να αισθάνονται περιορισμένα. Ανακάλυψαν δύο κούνιες και μια τραμπάλα λίγο πιο πάνω, όμως μάταια έψαχναν στις εξορμήσεις τους λύκους και αρκούδες.

Σταθήκαμε τυχεροί, γιατί όσο κι αν έπαιξαν με το νερό, δεν έπεσε κανένας τους μέσα. Λίγο τα παπούτσια, λίγο τα μανίκια, κι αυτό ήταν όλο. Αλλάξαμε ρούχα, φάγαμε, και γυρίσαμε στο σπίτι με φορτισμένες τις μπαταρίες μας, και ελπίζοντας ότι η επόμενη εκδρομή θα γίνει πολύ σύντομα.

Ποιος να είναι άραγε ο επόμενος προορισμός μας; Έχετε κάτι να προτείνετε;