Όταν το παιδί ζητάει συνεχώς ακριβά πράγματα

Νοιώθω περήφανη για τον εαυτό μου, τώρα που έχω καταφέρει να ελαχιστοποιήσω τις απαιτήσεις των παιδιών μου για αγορά οποιονδήποτε κυρίως άχρηστων αγαθών.

Για ένα διάστημα είχα κυριολεκτικά χάσει το παιχνίδι. Αν δεν ήταν καθημερινό, ήταν τουλάχιστον μέρα παρά μέρα. Την μια ήταν ένα παιχνίδι, την άλλη ίσως απλά ένα μολύβι. Έπρεπε όμως να βγούμε την βόλτα μας γι αυτή την «αναγκαία» αγορά.

Οι συμβουλές της Patty Wipfler στο babycenter.com θα μπορούσαν να βοηθήσουν εσάς, και μακάρι να τις έβρισκα νωρίτερα ώστε να βοηθούσαν κι εμένα. Καλή τύχη λοιπόν, και πιστέψετε με, συμφέρει να τις διαβάσετε, παρά να περιμένετε να σας τις μάθει ο χρόνος.

Πρώτα απ ‘όλα, πρέπει να αποφασίσετε ποιος είναι ο προϋπολογισμός σας για την αγορά διαφόρων πραγμάτων  για το παιδί σας. Αποφασίστε το ποσό με το οποίο θα αισθάνεστε άνετα και τι πραγματικά μπορείτε να αντέξετε οικονομικά. Στη συνέχεια, αρχίστε να λέτε όχι όταν τα αιτήματα του παιδιού σας υπερβαίνουν τις οδηγίες σας. Κάνει μεγάλη διαφορά ο τρόπος με τον οποίο  λέτε όχι και το τι συμβαίνει μετά από αυτό. Ένα όχι μπορεί να γίνει μια σφήνα ανάμεσα σε εσάς και το παιδί σας, κάτι που σας απομακρύνει από αυτό  ή μπορεί να γίνει ένας τρόπος για να το νιώσετε πιο κοντά σας. Εάν λέτε όχι και θυμώνετε χωρίς μια εξήγηση και χωρίς να ακούτε το πώς αισθάνεται για την άρνησή σας, τότε μπορεί να αισθάνεται σαν να μην νοιάζεστε και δεν καταλαβαίνετε.

Αλλά αν πείτε, “Θα ήθελα να μπορούσες να έχεις ό, τι θέλεις, αλλά δεν μπορείς να έχεις  αυτό το ακριβό πουκάμισο. Θέλουμε να ξοδέψουμε τα χρήματά μας για καλό φαγητό και στο αυτοκίνητό μας και στο σπίτι μας και άλλα πράγματα που χρειαζόμαστε για την οικογένεια, έτσι δεν μπορείς να το έχεις και σε αγαπώ. ” Αυτό που θέλετε να κάνετε είναι να εξηγήσετε. Δεν χρειάζεται να δώσετε μία εξήγηση τριών τόμων, αλλά πρέπει να αφήσετε το παιδί σας να καταλάβει πως σκέφτεστε. Πρέπει να καταλάβει ότι δεν είναι προσωπικό.  Είναι ότι οι άλλες ανάγκες είναι πιο σημαντικές  από την ιδιοκτησία του πιο φανταχτερού  ζευγαριού  παπουτσιών. Και τότε θα πρέπει να ακούσετε πώς αισθάνεται το παιδί σας, ακόμη και αν σας επιτεθεί (“Δεν είσαι πολύ καλή! Δεν με αγαπάς”). Το να ακούτε όλα αυτά θα βοηθήσει το παιδί σας να νιώσει πάλι ότι το αγαπάτε.

Η προοπτική που πρέπει να διατηρήσετε ως γονέας  και να περάσετε στο παιδί σας είναι ότι τα αντικείμενα είναι πολύ λιγότερο σημαντικά από την αγάπη και την προσοχή σας. Είναι εντάξει να πείτε όχι στα υλικά πράγματα και να ακούσετε το παιδί σας καθώς σας λέει απελπισμένα ότι δεν θα γίνει αποδεκτό ή ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τα τελευταία Α, Β ή Γ. Αυτά είναι μόνο συναισθήματα. Η κατάσταση δεν είναι επείγουσα. δεν θα πεθάνει αν δεν έχει ένα συγκεκριμένο βίντεο ή ένα συγκεκριμένο ζευγάρι παπούτσια. Αφήνοντας το να κλαίει για τα «επείγοντα» συναισθήματά του θα βοηθήσει ώστε να  διαλυθούν. θα αισθανθεί πραγματικά κοντά σε σας επειδή το ακούσατε και το  καταλάβετε. Το πράγμα που ήθελε τόσο πολύ, μετά από ένα γερό κλάμα, τελικά θα εξατμιστεί από το  μυαλό του.