Εγώ και Εσύ: είμαστε σύντροφοι και γονείς

Ο άνθρωπος από πολύ νωρίς στη ζωή, ως βρέφος και νήπιο έχει ερωτική εξάρτηση και σχέση με τη μητέρα του, χρειάζεται ένα πρόσωπο να τον φροντίζει και να ικανοποιεί τις ανάγκες του.  Συνεχίζοντας την πορεία του ως ενήλικας πλέον, αναζητεί την ψυχική πληρότητα, την συντροφικότητα και αποφασίζει να κάνει στενή σχέση με κάποιν άλλο άνθρωπο λόγω της επικοινωνιακής του ανάγκης, της σεξουαλικής έλξης και της ψυχικής επαφής.  Ο άνθρωπος από την μέρα που γεννιέται μέχρι τον θάνατό του δημιουργεί και συνυπάρχει μέσα σε διαφορετικού είδους σχέσεις.  Σταθμός του όμως σε αυτό το ταξίδι είναι η σχέση που αναπτύσσει με τον/ην σύντροφο και το παιδί του (οικογένεια) και οι τρεις σημαντικές αποφάσεις που παίρνει για την πορεία του είναι: η συγκατοίκηση, ο γάμος και η απόκτηση παιδιού.

Έτσι με την έναρξη της συντροφικής σχέση, όλα αρχίζουν να μοιάζουν ενδιαφέροντα, όμορφα, μαγικά, καινούρια, γεμάτα εκπλήξεις.  Οι σύντροφοι μοιράζονται πολλά μεταξύ τους, φροντίζουν να καλύψουν τις ανάγκες της σχέσης αλλά και ο καθένας να καλύψει τις δικές τους προσωπικές ανάγκες.  Αφιερώνουν χρόνο ο ένας στο άλλο, προγραμματίζουν την ζωή τους όπως επιθυμούν, έχουν χρόνο να βγουν με φίλους, να διασκεδάσουν, να οργανώσουν εκδρομές και ταξίδια.  Σε μια υγιή συναισθηματική σχέση ο χρόνος του ζευγαριού είναι ποιοτικός και προγραμματίζεται όπως οι ίδιοι επιλέγουν, απολαμβάνοντας ο ένας την συντροφιά του άλλου.

Έρχεται όμως η στιγμή που αυτοί οι δύο άνθρωποι αποφασίζουν να δημιουργήσουν οικογένεια και ξαφνικά, από δύο γίνονται τρεις και από σύντροφοι γίνονται γονείς.  Αυτό ταυτόχρονα σημαίνει ότι οι συνήθειες και ο τρόπος ζωής του ζευγαριού αλλάζει για να μπορέσει να συμπεριλάβει στη ζωή του το νέο μέλος.  Ο ερχομός ενός παιδιού φέρνει σε πολλά ζευγάρια ευτυχία και σε άλλα προβληματισμούς.   Αρκετοί γονείς προσαρμόζονται εύκολα στις νέες αλλαγές της καθημερινότητας και στο καινούριο τους ρόλο.  Ενώ κάποιοι άλλοι δεν αισθάνονται ακόμη έτοιμοι να αφήσουν τον συντροφικό ρόλο και να βρουν μια ικανοποιητική ισορροπία στη καινούρια τους καθημερινότητα.

Πολύ σύνηθες είναι το γεγονός όπου όλο το ενδιαφέρον της μητέρας περιστρέφεται γύρω από το παιδί, ο ελεύθερος χρόνος  για το ζευγάρι  μειώνεται δραματικά αφού στο προσκήνιο της σχέσης μπαίνει το παιδί και τα περισσότερα θέματα συζήτησης αφορούν μόνο αυτό.  Επίσης, καθόλου έκπληξη δεν προκαλεί το γεγονός ότι το ζευγάρι απομακρύνεται ερωτικά/σεξουαλικά αφού ακόμη και το δωμάτιο ή το κρεβάτι τους έχει καταληφθεί από το παιδί. Προβλήματα και συγκρούσεις αρχίζουν να εμφανίζονται στη ζωή του ζευγαριού ως αποτέλεσμα άγχους, κούρασης, έλλειψης ύπνου και αλλαγές ορμονών. Η γυναίκα καλείται να υπηρετήσει πολλούς ρόλους ταυτόχρονα – γονέας, σύντροφος, εργαζόμενη, με αποτέλεσμα να κουράζεται και να αρχίζει να εξασκεί πίεση και να εκφράζει παράπονα στο σύντροφό της ότι δεν την νοιάζεται, δεν την στηρίζει και δεν ασχολείται με αυτήν.  Ο άντρας μπροστά στη στάση της συντρόφου του αρχίζει να νιώθει ανίκανος και ότι δεν προσφέρει στην γυναίκα του όσα έχει ανάγκη με αποτέλεσμα, να  νιώθει απομονωμένος και να απομακρύνεται όλο και πιο πολύ από την σύζυγο και το παιδί του.

Αυτά οδηγούν στην ψυχική και σωματική απομάκρυνση του ζευγαριού. Η έλλειψη επικοινωνίας έχει ως αποτέλεσμα να χάνεται η ψυχοσυναισθηματική ισορροπία και το σεξουαλικό ενδιαφέρον. Η φλόγα της ερωτικής διάθεσης σβήνει και δεν είναι λίγες οι φορές που οι ανικανοποίητες ανάγκες του ζευγαριού καλύπτονται με την δημιουργία εξωσυζυγικών σχέσεων. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι οι σύντροφοι, πριν γίνουν γονείς χρειάζεται να επενδύσουν πολύ στη σχέση τους. Να αισθάνονται ζευγάρι, να σκέφτονται σαν ζευγάρι και να πιστεύουν στη δύναμη του ‘’εμείς’’  για να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες και τις αλλαγές όταν αποκτήσουν παιδί.

Οι νέοι γονείς χρειάζεται να κατανοήσουν ότι εκτός από γονείς είναι και ζευγάρι. Έτσι, η σχέση τους έχει ανάγκη από καθημερινή φροντίδα, όπως ένα φυτό που όταν πάψουμε να το ποτίζουμε κάποια στιγμή θα μαραθεί, όσο κι αν το αγαπάμε. Το ίδιο συμβαίνει και με τις σχέσεις.
Πώς πετυχαίνεται άραγε η καθημερινή φροντίδα της σχέσης;

• Πολύ βασικό στοιχείο της υγιής σχέσης είναι η καλή επικοινωνία. Το ζευγάρι να εκφράζει τα θέλω και τις ανάγκες τους, τα συναισθήματά του και να βρίσκει χρόνο να επικοινωνεί τα προβλήματα που προκύπτουν στη καθημερινότητα.
• Ο ποιοτικός χρόνος  που αφιερώνουν ο ένας στον άλλο είναι πολύ σημαντικός, οι κοινές δραστηριότητες και η εξασφάλιση χρόνου για χαλάρωση φέρνουν το ζευγάρι πιο κοντά. Επίσης, οι γονείς καλούνται να συνεργαζονται ως ζευγάρι στη ανάλυψη ευθυνών και να μοίραζονται τις υποχρεώσεις που έχουν ως γονείς.
• Ο κοινός χρόνος με το παιδί είναι εξίσου σημαντικός, να κάνουν όλοι μαζί πράγματα ως οικογένεια. Όλα αυτά μαζί θα κρατήσουν την σχέση ζωντανή και θα ξυπνήσουν το ερωτικό ενδιαφέρον του ζευγαριού. Έτσι, είναι στο χέρι των γονιών αν ο ερχομός του παιδιού θα τους απομακρύνει σωματικά και ψυχικά ή αν τελικά θα ενισχύσει τους δεσμούς της οικογένειάς τους.

Η Μαρία Παναγιώτου είναι Ψυχολόγος και Σύμβουλος. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Lancaster της Αγγλίας και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Συμβουλευτική Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Sheffield της  Αγγλίας. Επίσης, εξειδικεύτηκε στη θεραπεία των Διατροφικών Διαταραχών – Νευρογενής Ανορεξία, Νευρογενής Βουλιμία, Αδηφαγική Διαταραχή και Παχυσαρκία στο Νational Center of Eating Disorders. Παράλληλα συνεχίζει την μετεκπαίδευσή της στο Συστημικό Ινστιτούτο Κύπρου όπου εξειδικεύεται στη Συστημική-Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία και Θεραπεία Ζευγαριών. Πρόσφερε εθελοντικά της υπηρεσίες της στο Συμβουλευτικό Σταθμό του Πανεπιστημίου του Sheffield όπου ασχολήθηκε θεραπευτικά με φοιτητές και ενήλικες και ήταν ενεργό μέλος σε πολλά προγράμματα με στόχο την ψυχική και κοινωνική αποκατάσταση των ψυχικά πασχόντων (ΣΟΨΥ, Artability) . Διοργανώνει σεμινάρια και βιωματικά εργαστήρια για διάφορα θέματα που αφορούν την Ψυχική Υγεία και την Προσωπική Ανάπτυξη.

Τηλ: 99745431

E-mail: maria_-panayiotou@hotmail.com

Image Pixabay