Ήθελα να γίνω δασκάλα..

10 Αυγούστου 2018
Δεν υπάρχουν Σχόλια

Της Μαρίας Γαβριήλ

Από τον καιρό που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω δασκάλα.. Για μένα αποτελούσε ΟΝΕΙΡΟ ΖΩΗΣ το οποίο συνειδητά επέλεξα να ακολουθήσω… Σπούδασα με υποτροφία στο πανεπιστήμιο, πήρα ακομα μια υποτροφια κατα τη διαρκεια των σπουδων μου και τελειώνοντας με αριστα ένιωθα ακόμη πιο κοντα στην εκπλήρωση του στόχου μου..

ΕΔΩ ΚΑΙ 11 ΧΡΟΝΙΑ εργαζομαι ως δασκάλα-αντικαταστατρια.. Έχω δουλέψει σε όλα σχεδον τα σχολεία Λεμεσου και Παφου.. Έχω περασει από όλες τις τάξεις και όλα τα μαθήματα! Είμαστε κι εμεις που περιμένουμε εδώ και χρόνια πανω απο το ακουστικο για μήνες για να παμε δουλεια!Είμαστε σε ενα σχολειο και εκει που παμε να προσαρμοστουμε, να μάθουμε τους μαθητές να πρεπει να φύγουμε… Και παλι απ’ την αρχη.. Να αγωνιας αν θα σε ξανακαλεσουν, αν θα έχεις δουλειά την επομενη εβδομαδα.. Υπήρχαν φορές που για μήνες δεν μας καλούσαν! Οι δυσκολίες πολλες! Να εχεις χιλια δυο προβληματα, οικογενεια, 2 παιδια, λογαριασμούς, υποχρεώσεις, δανεια… τα οποια πρεπει να αφηνεις πισω και να μπεις στην ταξη να διδαξεις, να μορφώσεις, να διαπαιδαγωγήσεις, να στηρίξεις, να βοηθήσεις… Και παντα με το χαμογελο… Μπουρούμε να απουσιασουμε μονο 3 φορες το χρόνο και βεβαια αμισθί! Πόσες φορές, ενώ ειμαστε πολύ άρρωστοι εμείς ή τα παιδιά μας, πηγαίναμε σχολείο για να μη χασουμε τη δουλειά μας!

 

Φέτος προσωπικά δούλεψα σε 13 σχολεια, ενω περσυ ειχα φτασει τα 15! Με τη νέα σχολική χρονιά μπαίνουμε αισίως στο ΔΩΔΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΟ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ! Και ΟΧΙ εγω δεν έδωσα εξετασεις! Το θεωρουσα πολυ υποτιμητικο να εξαργυρώσω με μια εξεταση (εν τέλει αναξιοπιστη)την αξια του πτυχίου μου που με τοσο κοπο και διακαή επιθυμία καταφερα να αποκτήσω! Έχοντας επίσης και δυο παιδιά ,μου ήταν πολυ δυσκολο(εμενα προσωπικα!) να μπω σε διαδικασια εξετασεων! Ακόμη, όντας άνεργοι, καλεστήκαμε να καταβάλουμε ένα σεβαστο ποσό για να παρακαθίσουμε στις εξετάσεις! ΔΩΣΑΜΕ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ! ΠΟΛΛΕΣ! Δώσαμε για να μπουμε στο πανεπιστήμιο, δωσαμε όταν φοιτουσαμε σ’ αυτο και δίνουμε καθημερινα εδω και 11 χρόνια! Στην πραξη φαινεται ο δασκαλος και οχι απο μια απλή εξέταση..

 

Είμαστε εμείς που ο πρωην υπουργος Παιδείας αποκάλεσε βολεμένους, άσχετους και πολυ ηλικωμένους για να μας διασφαλίσει στη θεση δασκάλων Αοριστου χρόνου!! Με τη δικαιολογια οτι η προυπηρεσία μας (30 μήνες και βάλε) δεν ειναι συνεχόμενη! Ενω από την άλλη,11 χρόνια το ίδιο το Υπουργείο μας εμπιστεύεται και μας πλήρωνει να αναπληρώνουμε αλλους εκπαιδευτικούς! Τι ειρωνεία!

 

Είμαστε κι εμείς που πριν 2 μηνες σχεδόν, σταθήκαμε και παλι στη γραμμη για το ανεργιακο.. Το κανω αυτο εδω και 11 χρονια… Τα νεο σύστημα Διορισμών και τα νεα μετρα δυστυχως καθυστερούν τον διορισμό μας για ακόμη περισσότερα χρόνια.. Ακόμη μια ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ, ακόμη ένα ΕΜΠΟΔΙΟ στο δρόμο προς το διορισμό!

 

Αυτά τα λεω ΟΧΙ για να μας λυπηθειτε αλλα για να αντιληφθειτε τη δύσκολη και άδικη θεση που βρισκεται μια μεριδα νεων εκπαιδευτικών 32, 33 χρόνων, με 30+ μηνες υπηρεσια που επιθυμεί να δουλέψει και να προσφέρει στην παιδεία του τόπου μας!

 

Είμαστε εμείς που με τη νεα χρονιά, αν και με τσακισμένα φτερά, θα καλεστούμε και πάλι να καλύψουμε τις ανάγκες του οποιουδηποτε σχολειου… Τουλαχιστον και απο τη θεση αυτη ( του αντικαταστατη)εμεις αγγιζουμε καπως το ονειρο.. Για καποιους, δυστυχως, μοιαζει ουτοπια..

 

Μέσα σ’ όλα αυτά τα χρόνια παρ’ όλες τις δυσκολίες νιώθω τυχερή για τρεις λογους. Πρώτον γιατι εισέπραξα πολλή αγάπη απο τα παιδιά που είχα μαθητές μου!! Δεύτερο γιατί είχα την τύχη να γνωρίσω και να συνεργαστώ με άξιους και ικανοτατους εκπαιδευτικούς με ήθος και ανθρωπιά! Άτομα προθυμα να σε βοηθησουν , να σε κατανοησουν… Πολλοί αποτελούν για μενα προτυπα εκπαιδευτικών και Ανθρωπων!! Και τρίτον γιατι με τα χρονια απέκτησα περισσοτερη εμπειρία και γνώσεις στο διδακτικό και σχολικό περιβαλλον.

 

Ναι είμαστε κι εμείς που δεν τα βαλαμε κάτω δίνοντας καθε φορα το εκατο τοις εκατο των δυνατοτητων μας και ακομα παραπανω για το καλό των μαθητών.. Σφίγγουμε τα δόντια και προχωράμε γιατι πάνω απ’ όλα αγαπάμε αυτό που κάναμε, αυτό που σπουδάσαμε! Για μένα προσωπικά Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ… Μα φυσικά ΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΟΥ .. Αυτο το ” σ’ αγαπω κυρια” , ” θα μας λειψεις” , ” σ’ ευχαριστουμε για όλα” ..Τότε καταλαβαινω οτι κατι εκανα καλά κι εγω, κατι καλο προσφερα σ’ αυτες τις ψυχουλες.. Αυτο με συγκινεί αφάνταστα αλλά μου δινει και τη δυναμη να συνεχισω… Επίσης η αγαπη και η εκτίμηση από τους γονείς των μαθητών, μου εδιναν ακομη περισσοτερη δυναμη! Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ αποτελεί την άσβηστη φλογα που κρατά το όνειρο μου ζωντανό!

 

Κι όταν η κορη μου (8,5 χρονών) με ρωτά: ” Μάμα μα πότε επιτέλους θα γίνεις κανονική δασκάλα, σε ενα και μονο σχολειο?” της απαντω.. ” Για όσο χρειαστεί θα περιμενω μεχρι να ερθει η σειρα μου.. όπως εκανα υπομονή τοσα χρονια θα κανω και τωρα..” και ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ!

 

ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΑΣ ΟΣΟ ΑΝΗΦΟΡΙΚΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ!

ΚΙ ΑΣ ΜΑΣ ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ.. ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ!!